HH52SFC
Het had een naam van een robot uit Starwars kunnen zijn, maar hier bedoelen we een 52 voets HH Catamaran, in de SC volledig carbon versie, met een Forward stuurstand. En dat wilden we nu wel een keer in het echt zien.
Auto’s en boten
De laatste keer dat ik de HH52 
met rompnummer 1 zag, stond ze nog op de werf in China. Dat was december 2023. Vandaag, 14 maanden later, sta ik samen met mijn opdrachtgever op de luchthaven van Tampa, Florida, om haar in het echt te zien. Met één druk op de knop laten we het dak van onze cabrio in de kofferbak verdwijnen, en cruisen we naar Tampa Bay. We zien er goed uit blijkbaar, want de mensen zwaaien naar ons. Sommigen wijzen zelfs! Pas bij aankomst begrijpen we waarom: de kap van onze cabrio blijkt nog half open te hebben gestaan. 
Dus we hadden toch geen sjans. Een andere grote uitdaging zal zijn om deze week mijn recalcitrante grote mond te houden: hier in Tampa zijn we immers in het hart van de Amerikaanse democratie..
Maar de aanblik van de HH52 maakt veel goed. Samen met haar grote zuster de HH60, een HH50, een HH44 en een HH55 ligt ze hier aan de steiger. Hier worden de HH’s voor Amerikaanse en Canadese kopers vaarklaar gemaakt, nadat ze met een transportschip hierheen zijn gebracht. Met de Bahama’s op een dag varen, een goede startplek.
we liepen steeds 90% van de windsnelheid.
De eerste indrukken
We denken weer aan onze cabrio: sommige autodesigners weten een auto zo te tekenen dat ze ook in stilstand snelheid uitstralen. Iets soortgelijks is James Hakes gelukt bij de HH52. We zijn beiden stil als we haar zien liggen. “Ligt ze goed vast?” vraagt mijn klant. “Want ze ziet eruit alsof ze niet lang meer wil wachten.” Alles aan de boot straalt snelheid uit. Met haar licht negatieve boegen, donkerblauwe metallic lak en carbon tuigage moet dit geweldig zeilen. “Dat klopt”, zegt Chris Bailet die net aan komt slenteren. “We hebben haar vandaag voor het eerst onder zeil gehad en het polair diagram lijkt redelijk overeen te komen met de werkelijkheid: we liepen steeds 90% van de windsnelheid.” Een snel rekensommetje doet me even twijfelen: “Ook bij 20 knopen wind?” “Yup, ook bij 20 knopen wind!”
Commissioning team
Met een team van 9 collega’s werkt Chris Bailet hier aan de “commissioning” van de HH Catamarans voor Amerikaanse kopers. Vaarklaar maken in goed Nederlands. Nu de verkochte boten wekelijks in China en de Filipijnen de werf uitrollen hebben ze het druk. Het was al donker toen we aankwamen, maar ik kan het niet laten alvast foto’s te maken van het interieur. De door de eigenaar gekozen houtsoort en bekleding maken het interieur schitterend, en de afwerking is subliem. Overal waar je kijkt, het klopt gewoon. Mijn metgezel begint door het schip te scharrelen en we zien hem voorlopig niet meer terug. Een mooi moment om met Chris van gedachten te wisselen.
Professioneel schipper
Chris heeft voorheen professioneel geschipperd op een HH66 en heeft met die ervaring veel input geleverd voor de lay out van de HH52. Net als Chris heb ik in mijn jonge jaren veel geschipperd en kan ik uit persoonlijke ervaring beamen hoe belangrijk een goede deck lay out is. Natuurlijk wil iedereen aan boord graag meehelpen, maar als de toastjes en wijnglazen eenmaal bovendeks komen sta je er vaak alleen voor, en moet je het schip nog steeds goed kunnen handelen. Ook bij zwaar weer. En dat valt en staat met een goede dekindeling.
Forward cockpit
Chris heeft daarom veel input geleverd voor een stuurstand vóór de nacelle. Daar, direct onder de mast, komen alle lijnen samen en doet de schipper zijn of haar werk. Dat lijkt “racy” en voor een deel is dat ook zo: de volledig van carbon gebouwde HH52 SC is een performance boot met carbon tuigage en een snelheidspotentieel van over de 20 knopen. Met professionele wedstrijdbemanning kan het schip haar loefromp zelfs vlak boven het water laten skimmen voor maximale snelheid. Mijn opdrachtgever benadrukt dat hij geen ambities heeft op dat vlak. “Kijk”, zegt hij, “Ik hou van mijn vrouw en wil graag samen met haar zeilen. Maar ze gaat alleen mee als het veilig en comfortabel is. Zelf vind ik snelheid een voordeel maar het liefst houd ik haar en de kleinkinderen weg van lijnen en lieren. En ik weet dat ik het zelf moet kunnen doen, ook als de schapen van de dijk waaien.” Het komt er een beetje verontschuldigend uit, maar we kunnen hem geruststellen: de meeste van onze kopers hebben dezelfde motieven. Juist daarom, legt Chris uit, is de forward cockpit ontworpen. Al ergens in de jaren ’70 was het overigens een naamgenoot van hem, Chris White, die dit idee voor het eerst had.
Mijn eigen eerste gedachte was: een ideale positie onder zeil. Maar wat als je wil aanleggen? Eenmaal op die plek om me heen kijkend, zie ik het direct: hier heb je een veel beter overzicht. Voor de twijfelaar is er nog een mogelijkheid om camera’s in de mast te plaatsen.
De meeste van onze kopers hebben dezelfde motieven
Er zijn nog meer voordelen:
- We kennen allemaal de ergernis, wanneer die naar achteren geleide lijnen ergens kinken en vastlopen, waardoor je toch weer naar de mast moet. Hier sta je er naast.
- Doordat de vallen korter zijn is er minder rek. Op deze boot is dat overigens minder relevant omdat bij HH de zeilen self locking zijn. Dat betekent dat ze in een slot in de mast vallen waardoor het val niet meer onder spanning staat. Maar de lijnen zijn gewoon met de hand aan te trekken. Met onderdekse systemen is de weerstand over de vele blokken zo groot dat zelfs een loze lijn vaak op de lier moet worden aangehaald.
- Er is een veel betere doorgang naar de trampoline. Twee grote deuren geven toegang naar de cockpit en vandaar stap je via twee treden naar voren.
“Aan die deuren hebben we heel wat neuronen verbrand”, zegt Chris. Ze zijn onder een dusdanige hoek geplaatst dat de spray bij zwaar weer precies wordt tegengehouden door de loefdeur dicht en de lijdeur open te houden. Beiden dicht kan natuurlijk ook, omdat de stuurman gewoon binnen kan staan.
Daar, in de salon, is het contact met de overige opvarenden veel beter, waardoor de schipper meer betrokken is bij de rest van de bemanning, Die laatsten weten ook beter waar de stuurman is, en dat is veiliger.
Tot slot blijft de achterkuip vrij van lijnen en lieren. Dit wordt een sociale plek waar niemand hoeft te vrezen voor (kinder-)handjes bij travellers en andere gevaarlijke items. En dat is voor de schipper, kan ik u alweer uit persoonlijke ervaring vertellen, een geruststellend idee.
Goed zicht op de zeilen
Om vanuit de salon een goed zicht op de zeilen te houden is er een groot raam in het salondak geplaatst. Dit kan met een eenvoudige druk op een knop elektrisch worden opengeschoven. Hier zit een nadeel, want het neemt ruimte weg om zonnepanelen te plaatsen. Een tweede nadeel is dat je er niet aan ontkomt de salon anders in te richten. Gelukkig is 52 voet een ruime boot, maar feit is dat de stuurstand binnen een deel van de salon gebruikt.
Tiller steering
Natuurlijk is er de geweldige optie van helmstok besturing. Half buiten de boot een schip met hoge snelheid te besturen is een geweldige ervaring. De stoeltjes klappen naar voren zodat ze niet uitsteken bij havenmanoeuvres.
Veiligheid: mainsheet dump system
Dit schip is uitgerust met een zg mainsheet dump system. De grootschoot zit op een drum benedendeks en kan worden bediend met een drukknop, zowel bij de stuurstand als op de bedieningspanelen bij de helmstok. Met een joystick kan de stuurman de schoot eenvoudig inhalen of lozen.
Load sensors
In de wandputtingen zitten sensoren die de druk op de tuigage aangeven. Dit is een geniale manier om de mast te trimmen. De dyneema verstaging heeft namelijk geen terminals maar zijn op de juiste lengte gemaakt. Met een hydraulische pomp wordt de mast eenvoudig omhoog gedrukt, totdat de sensoren de juiste spanning aangeven. Bij zwaar weer fungeert dit ook als noodsysteem. Zodra er teveel druk op de boot staat loost het schip zelf, volledig automatisch, de schoot. Het systeem kan op handbediening de schoot zeer precies bedienen, maar als het veiligheidssysteem eenmaal in werking treedt gaat dat met vele meters per seconde, zodat de boot nooit ongewild op één romp gaat.
Op strategische plaatsen in het schip zijn drukknoppen te plaatsen waarmee het schip de schoot direct loost.
De volgende dag maken we nog een ronde door de boot. Bij daglicht ziet alles er nog veel mooier uit. Voor ons ligt een HH60, “The mighty sixty,” zoals Paul Hakes roept. Daarachter een HH44. We kijken er natuurlijk even op, en treffen de eigenaren, beiden werkzaam bij SpaceX. “Hi, we’re Casey and Erin, and we build rockets for a living!” Ze willen met de boot naar de Bahama’s, maar eerst gaan ze naar de Miami Boat Show. Daar vindt u mij niet, maar wel op de Multihull Show in La Grande Motte, waar we een HH44 tentoonstellen. Stuur even een mailtje om een afspraak te maken, want het lijkt weer druk te worden: ron@rossinante.com